زراره صحابه مورد اعتماد امام باقر عليه السلام مي گويد:
حضرت امام محمد باقر براي تشييع جنازه مردي از قريش رفت , من هم در خدمت امام بودم , زني با صداي بلند گريست عطا (قاضي القضات وقت ) كه در تشييع جنازه حاضر بود, خطاب به زن كرد و گفت :
ساكت باش وگرنه برمي گرديم .
آن زن ساكت نشد و عطا برگشت , رفت و جنازه را تشييع نكرد.
من عرض كردم :
يابن رسول الله ! عطا برگشت .
حضرت فرمود:
ما به دنبال جنازه مي رويم و با ديگران كاري نداريم . هرگاه ببينيم كار باطلي با حق آميخته است , حق را به خاطر باطل ترك كنيم , حق مسلمان را ادا نكرده ايم . (يعني اگر چه گريه زن با صداي بلند كار باطلي بود و تشييع جنازه يك امر حق است , نبايد به خاطر گريه زن , تشييع جنازه را ترك كرد.) سپس امام بر جنازه نماز خواند, صاحب عزا پيش آمد تشكر كرد و گفت : خداوند شما را رحمت كند شما نمي توانيد پياده راه برويد برگرديد! حضرت مايل نشد برگردد.
عرض كردم :
آقا! صاحب عزا به شما اجازه برگشتن داد ضمنا من هم مطلبي دارم , مي خواهم از آن بپرسم .
فرمود:
ما با اجازه او نيامده بوديم و با اجازه او برگرديم .
اين ثوابي است كه در جستجوي آن بوديم انسان هر اندازه از پي جنازه برود پاداش بيشتر مي گيرد. (50)
بدين وسيله امام به وظيفه خود عمل نمود و حق را به خاطر باطل ترك نكرد. ((اميد است ما هم چنين باشيم ))