شاه شجاع كرماني از بزرگان اهل معرفت در قرن سوم بود . علت شهرت او به شاه آن بود كه پدرش از اميران كرمان بود . درگذشت وي به سال 270ه .ق اتفاق افتاد .
نقل است كه چهل سال نخفت . شبي بعد از چهل سال بخفت . خداي جل جلاله را در خواب ديد, گفت : بار خدايا, من تو را در بيداري مي جستم , در خواب يافتم . فرمود كه اي فلان !ما را در خواب به بركت آن بيداري ها يافتي . اگر آن بيداري ها نبود, چنين خوابي نمي ديدي .
بعد از آن هر جا كه مي رفت , بالشي مي نهاد و مي خفت و مي گفت : اميد است كه يك بار ديگر, چنان خوابي ببينم . عاشق خواب شده بود و مي گفت : يك ذره از آن خواب , به بيداري همه عالم ندهم . (69)