علامه مجلسي رحمه الله در بحار فرموده كه من يافتم اين مناجات را مرويّ از آن حضرت ((لمولانا عليّ بن الحسين عليه السلام ))در كتب بعض اصحاب رضوانُ اللَّهِ عَلَيْهِم.
بنام خداي بخشاينده مهربان
اِلهي اَلْبَسَتْنِي الْخَطايا ثَوْبَ مَذَلَّتي , وَجَلَّلَنِي التَّباعُدُ مِنْكَ لِباسَ
خدايا خطاها و گناهان لباس خواري بر تنم كرده و دوري از تو جامه
مَسْكَنَتي , وَاَماتَ قَلْبي عَظيمُ جِنايَتي , فَاَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ يا اَمَلي
بيچارگي بر تنم افكنده و برزگ جنايتم دلم را ميرانده پس تو زنده اش كن به بازگشت خودت (بسوي من) اي آرزو
وَبُغْيَتي , وَيا سُؤْلي وَمُنْيَتي , فَوَ عِزَّتِكَ ما اَجِدُ لِذُنوُبي سِواكَ غافِراً,
و مقصودم و اي خواسته و آرمانم به عزتت سوگند براي گناهانم جز تو آمرزنده اي نيابم
وَلا اَري لِكَسْري غَيْرَكَ جابِراً, وَقَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنابَةِ اِلَيْكَ, وَعَنَوْتُ
و براي شكستگيم جز تو شكسته بندي نبينم و من بوسيله آه و ناله كردن بسوي تو بدرگاهت خاضع گشته و با زاري كردن
بِالْاِسْتِكانَةِ لَدَيْكَ, فَاِنْ طَرَدْتَني مِنْ بابِكَ فَبِمَنْ اَلوُذُ, وَاِنْ رَدَدْتَني
در برابرت خود را به خواري كشاندم پس اگر توام از درگاه خويش براني در آن حال به كه روآورم؟ و اگر توام
عَنْ جَنابِكَ فَبِمَنْ اَعُوذُ, فَوا اَسَفاهُ مِنْ خَجْلَتي وَافْتِضاحي , وَوا لَهْفاهُ
از نزد خويش بازگرداني به كه پناه برم؟ و بس افسوس از شرمندگي و رسواييم و اي دريغ
مِنْ سُوءِ عَمَلي وَاجْتِراحي , اَسْئَلُكَ يا غافِرَ الذَّنْبِ الْكَبيرِ, وَيا جابِرَ
از كار بد و گناهاني كه بدست آورده ام از تو خواهم اي آمرزنده گناه بزرگ و اي شكسته بند
الْعَظْمِ الْكَسيرِ, اَنْ تَهَبَ لي مُوبِقاتِ الْجَرآئِرِ, وَتَسْتُرَ عَلَيَّ فاضِحاتِ
استخوان شكسته كه ببخشي بر من گناهان نابود كننده ام را و بپوشي بر من كارهاي پنهاني
السَّرآئِرِ, وَلا تُخْلِني في مَشْهَدِ الْقِيامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَغَفْرِكَ,
رسواكننده را و مرا در بازار قيامت از نسيم جان بخش عفو و آمرزشت محروم نفرمايي و از
وَلاتُعْرِني مِنْ جَميلِ صَفْحِكَ وَسَتْرِكَ, اِلهي ظَلِّلْ عَلي ذُنُوبي
لباس زيباي گذشت و چشم پوشي خود برهنه ام نكني خدايا سايه ابر رحمتت را بر گناهانم بينداز
غَمامَ رَحْمَتِكَ, وَاَرْسِلْ عَلي عُيُوبي سَحابَ رَاْفَتِكَ, اِلهي هَلْ
و ابرريزان مهرباني و رأفتت را براي شستشوي عيبهايم بفرست خدايا آيا
يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْابِقُ اِلاَّ اِلي مَوْلاهُ, اَمْ هَلْ يُجيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ اَحَدٌ سِواهُ,
بنده فراري جز به درگاه مولايش به كجا بازگردد يا آيا كسي جز او هست كه وي را از خشم او پناه دهد
اِلهي اِنْ كانَ النَّدَمُ عَلَي الذَّنْبِ تَوْبَةً فَاِنّي وَعِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمينَ,
معبودا اگر پشيماني بر گناه توبه محسوب شود پس به عزتت سوگند كه براستي من از پشيمانانم
وَاِنْ كانَ الْإِسْتِغْفارُ مِنَ الْخَطيئَةِ حِطَّةً فَاِنّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرينَ,
و اگر آمرزش خواهي از خطا آنرا پاك كند پس براستي من از آمرزش خواهانم
لَكَ الْعُتْبي حَتّي تَرْضي , اِلهي بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ, وَبِحِلْمِكَ
خدايا تو را سزد كه مرا مؤاخذه كني تا گاهي كه خوشنود شوي خدايا به همان قدرتي كه بر من داري توبه ام بپذير و به بردباريت
عَنّيِ اعْفُ عَنّي , وَبِعِلْمِكَ بي اِرْفَقْ بي , اِلهي اَنْتَ الَّذي فَتَحْتَ
از من بگذر و به همان علمت كه به احوالم داري با من مدارا كن خدايا تويي كه دري از عفو خود
لِعِبادِكَ باباً اِلي عَفْوِكَ, سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ تُوبُوا اِلَي اللَّهِ تَوْبَةً
بسوي بندگانت باز كردي و نامش را توبه گذاردي و فرمودي بسوي خدا بازگرديد با توبه
نَصُوحاً, فَما عُذْرُ مَنْ اَغْفَلَ دُخُولَ الْبابِ بَعْدَ فَتْحِهِ, اِلهي اِنْ كانَ
صادقانه پس ديگر چه عذري دارد آن كس كه از وارد شدن در اين در باز شده غفلت ورزد خدايا اگر براستي
قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ, فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ, اِلهي ما اَنَا بِاَوَّلِ
سرزدن گناه از بنده ات زشت است ولي گذشت نيز از نزد تو نيكو است معبودا من نخستين كسي نيستم
مَنْ عَصاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ, وَتَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ, يا مُجيبَ
كه نافرمانيت كرده و توبه پذيرش گشته اي و خواستار احسانت گشته و تو بر او احسان
الْمُضْطَرِّ, يا كاشِفَ الضُّرِّ, يا عَظيمَ الْبِرِّ, يا عَليماً بِما فِي السِّرِّ, يا
كرده اي, اي پذيرنده بيچاره اي غمزدا اي بزرگ احسان اي داناي اسرار نهان اي
جَميلَ السِّتْرِ, اِسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ اِلَيْكَ, وَتَوَسَّلْتُ بِجَنابِكَ
نيكو پرده پوش شفيع گردانم نزد تو جود و كرمت را و توسل جستم به حضرتت و به مهربانيت
[بِجَنانِكَ ]وَتَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ, فَاسْتَجِبْ دُعآئي , وَلا تُخَيِّبْ فيكَ رَجآئي ,
در پيش تو پس دعايم مستجاب كن و اميدم را درباره خودت به نوميدي مبدل مكن
وَتَقَبَّلْ تَوْبَتي , وَكَفِّرْ خَطيئَتي بِمَنِّكَ وَرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
و توبه ام را بپذير و گناهم را به كرم و مهرباني خود ناديده گير اي مهربانترين مهربانان