مؤيد گفتار فوق, حديث بسيار مفصلي است كه مفضل بن عمر آن را از امام صادق عليه السلام روايت نموده و در آن حديث بطور صريح و روشن, شعيب بن صالح امير لشكر, و فرمانده سپاه سيدحسني معرفي گرديده است.
و اينك اين شما خواننده ي عزيز, و اين هم حديث مفضل.
قال المفضل, ثم يكون ماذا يا سيدي: فقال: ثم يخرج الحسني الفتي الصبيح الذي من نحو الديلم فيصيح بصوت له فصيح يا آل أحمد أجيبوا الملهوف و المنادي من حول الضريح, فتجيبه كنوز الله بالطالقان, كنوز لا من ذهب و لا من فضة, بل رجال كزبر الحديد, لكأني أنظر اليهم علي البرازين الشهب بأيديهم الحراب يتعاوون شوقا الي الحرب, كما تتعاو الذئاب, أميرهم رجل من تميم يقال له: شعيب بن صالح . " 1 ".
مفضل عرضه داشت اي آقاي من ديگر چه مي شود؟ امام صادق عليه السلام فرمود:
آنگاه (سيدحسني) آن جوانمرد خوبروي نيكو منظر, كه از طرف (ديلم) فرياد برمي آورد قيام مي كند و با صداي بلند فرياد برمي آورد كه اي (آل محمد) غمگين محزون و متأسف دردمند را اجابت كنيد. و منادي يعني: فريادگر از اطراف ضريح فرياد خواهد كرد, پس گنجهاي خدا در طالقان دعوت او را اجابت خواهند نمود, و آنها گنجهائي هستند كه نه از طلاست و نه نقره بلكه دليرمرداني هستند مانند پاره هاي آهن گويا من هم اكنون آنها را مي نگرم كه بر مركبهاي تيره رنگ بسيار سخت و محكم سوارند و ابزار و آلات جنگي خود در دست دارند, و از شدت شوق, و علاقه اي كه به جنگ دارند همچون گرگهائي كه در وقت حمله فرياد برمي آورند, آنها نيز فرياد مي زنند, فرمانرواي آنان مردي از بني تميم است كه به او شعيب بن صالح مي گويند.
بنابراين با ملاحظه ي اين روايت و روايات ديگري كه در موارد مختلف درباره ي (شعيب بن صالح) آورديم نتيجه اي كه از مجموع آنها بدست مي آيد اين است كه:
نه قيام كننده از خراسان فعلي معهود است, و نه شعيب بن صالح صاحب اصلي
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
پاورقي
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
1- منتخب بصائرالدرجات ص 189, 188 ط - نجف سال 1370 هجري و بحارالانوار ج 53 ص 35 و الانوار النعمانيه ج 2 ص 87 و 88
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
دعوت و نهضت است. بلكه همانطوري كه گفتيم از مجموع روايات وارده چنين فهميده مي شود كه قيام كننده, همان سيد معروف ملقب به حسني است كه البته او هم ( چنانكه در سابق ثابت نموديم) حسني نيست, و بلكه حسيني است و شعيب بن صالح سردار لشكر, و فرمانده سپاه اوست. و اين نام ظاهرا عنواني است كه ائمه ي معصومين عليهم السلام براي فرمانده لشكريان سيدحسني و يا هاشمي خراساني انتخاب فرموده اند. حال, چرا امامان معصوم عليهم السلام او را بدين صورت معرفي فرموده اند معلوم نيست