امر به معروف و نهی از منکر نباید مفسده جانی داشته باشد. چرا امام حسین
(ع) که می دانست امر به معروف برایش مفسده جانی دارد ، باز قیام کرد؟ ~~~
واجبات و منهیات الهی ، از نظر درجه اهمیت یکسان نیستند. بعضی از معروف ها و
منکرها از نظر شارع مقدس اسلام به اندازه ای اهمیت دارد که برای حفظ آن
واجب یا نهی از آن منکر ، باید بذل جان کرد ؛ ولی در برخی موارد ، حفظ جان
بر وجوب امر به معروف و نهی از منکر مقدم است. ...
***پرسش*** __________________________________________________________
__________________________________________________________ *** امر به
معروف و نهی از منکر نباید مفسده جانی داشته باشد. چرا امام حسین (ع) که می
دانست امر به معروف برایش مفسده جانی دارد ، باز قیام کرد؟
__________________________________________________________
__________________________________________________________ ***پاسخ***
__________________________________________________________ * * * امر به
معروف و نهی از منکر از اصول عمومی اسلام و از مهم ترین و عالی ترین واجبات
اسلامی است. درباره عظمت این دو وظیفه مهم ، به تعبیری رساتر و کامل تر از
آنچه در قرآن کریم و کلمات اهل بیت و امامان معصوم (ع) آمده است ، دست نمی
یابیم. در سوره "آل عمران" آیه ١٠٩ آمده است : <<< مسلمانان ،
بهترین امتی هستید ( یا بودید ) که خدا برای مردم جهان نمایان فرمود ؛ زیرا
امر به معروف و نهی از منکر می کنید و به خدا ایمان دارید ".
__________________________________________________________ حضرت صادق (ع)
فرمودند : ~~~ امر به معروف و نهی از منکر ، روش پیامبران و شیوه صالحان و
فریضه بزرگ الهی است که سایر واجبات با آن برپا می شود.
__________________________________________________________ نکته دیگر
اینکه واجبات و منهیات الهی ، از نظر درجه اهمیت یکسان نیستند. بعضی از
معروف ها و منکرها از نظر شارع مقدس اسلام به اندازه ای اهمیت دارد که برای
حفظ آن واجب یا نهی از آن منکر ، باید بذل جان کرد ؛ ولی در برخی موارد ،
حفظ جان بر وجوب امر به معروف و نهی از منکر مقدم است.
__________________________________________________________ اینکه در کدام
امر به معروف و نهی از منکر باید تا خد بذل جان پیش رفت و در کدام مورد
باید حفظ مال ، آبرو و جان را مقدم داشت ، بستگی به موضوع و نهی از منکر
دارد. اگر موضوع از احکام جزئی و در سطح محدود باشد ، حفظ مال و آبرو و جان
مقدم است ؛ اما گر موضوع اهمیت بسیاری داشته باشد ، باید امر به معروف و
نهی از منکر کرد ؛ هر چند انسان در این راه کشته شود.
__________________________________________________________ امام خمینی
(ره) می فرماید : اگر معروف و منکر از موضوعاتی باشد که از نظر اسلام بسیار
مهم است و امر به معروف و نهی از منکر در چنین موضوعی ، متوقف بر بذل جان
باشد ، بذل جان واجب است. امام حسین (ع) نیز در چنین موقعیتی بودند و
"معروف" ، اصل اسلام و سنت پیامبر (ص) بود که در حال از بین رفتن یا تحریف
بود. __________________________________________________________ حضرت
اباعبدالله الحسین (ع) دیدند که اگر در آن برهه از زمان و در آن اوضاع خاصی
که بر جامعه اسلامی حاکم بود ، امر به معروف و نهی از منکر نکند ، اصل
اسلام در خطر است.
__________________________________________________________ یک روز پیش از
حرکت امام حسین (ع) از مدینه به طرف مکه ، مروان بن حکم حضرت را در کوچه
دید و گفت : یا اباعبدالله ! تو را نصیحت می کنم به اینکه با یزید بیعت کنی
؛ که خیر دین و دنیایت در بیعت با یزید است. حضرت در پاسخ فرمود : وقتی
فردی مانند یزید حاکم امت اسلام باشد ، باید با اسلام وداع کرد. **بنابر
این ، معلوم است در آن زمان و موقعیت ، اساس اسلام در خطر بود. ** حضرت در
جای دیگر فرمود : آیا نمی بیند که به حق عمل نمی شود ، آیا نمی بیند که
قوانین الهی پایمال می شود ؟ آیا نمی بیند که این همه مفاسد پیدا شده و
احدی نهی نمی کند ؟ در چنین اوضاعی ، مؤمن باید از جان خود بگذرد و لقای
پروردگار را در نظر بگیرد. در نتیجه ، هم عمل حضرت (ع) مصداق عملی امر به
معروف و نهی از منکر بود و هم در نتیجه بخشی آن ، نیاز به آن همه جان فشانی
و تحمل مصائب وجود داشت. به علاوه ، این عمل عین تکلیف حضرت محسوب می شد و
حضرت برای بقای دین شهید شد و نه بقای یک فرع از فروع دین.
__________________________________________________________
__________________________________________________________
__________________________________________________________