چرا باید امر به معروف و نهی از منکر کرد؟ مگر هر کس تکلیف خود را نمی داند؟ پس به وظایف خود عمل کرده و آخرتش را آباد کند، من هم به دنبال وظایف خودم هستم و چه کار دارم که مردم چکار می کنند؟! هر کس باید سرش تو لاک خودش باشد و گناه کسی را به پای دیگری نمی نویسند و یا به قول معروف کسی را در گور دیگری نمی خوابانند!
به نظر شما این درست است؟
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
و این نوع اندیشیدن و عمل کردن عاقلانه است؟ اسلام تکلیفی در این رابطه معین نکرده است؟
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
قطعا این طرز تفکر از اساس اشتباه بوده و شانه خالی کردن از وظیفه ای است که خداوند بر عهده همه گذاشته است، آن هم عبارت است از تعاون و همکاری برای رفع اشکالات و ارتقاو کیفیت بخشی به خوبی ها(امر به معروف و نهی از منکر) .
اگر انسان ها با رویی خوش و نیتی برخواسته از سر شفقت و مهربانی اشکالات هم را گوشزد و همدیگر را بر انجام خوبی ها تشویق کنند قباحت گناهان به راحتی از بین نرفته و در مقابل انجام نیکی ها دارای ارزش می شود. وقتی اینطور شد پوشیدن هر نوع لباس، زدن هر جور تیپ، بغل کردن سگ و گشت و گذار در خیابان های تهران با گردنی فراز و غروری کاذب، پرداختن به هر گناه اجتماعی بدون هیچ شرمی و ... عادت و فرهنگ نمی شود و عاملین این اعمال افرادی با کلاس و بهروز شناخته نمی شوند!
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
ارزش دادن به نماز اول وقت، حساس بودن به حلال و حرام، با حیا بودن، مؤدب بودن، کمک به دیگران و... ارزش شناخته شده و توسط بخشی از مردم جامعه ضد ارزش معرفی نمی شود و انجام دهندگان این اعمال مثبت در اجتماع، افراد محترم شناخته می شوند نه عقب مانده.
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
وقتی امر به معروف و نهی از منکر ترک و مردم نسبت به وضعیت اجتماع خود بی تفاوت می شوند به مرور زمان جای نیک و بد عوض شده و فرهنگ و ضد فرهنگ جای همدیگر را می گیرند در این صورت همه مقصرند و آن اجتماع مستعّد عقوبت و بلای خداوندی است، چرا که خوبان آن برای در امان ماندن از گزند بدان نسبت به ارزش های دینی خود، کوتاهی کرده و خود را در جرم بدان جامعه شریک کرده اند.
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
برای رهایی از این سرنوشت چه کار باید کرد؟
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
امام صادق(ع) از امیرالمؤمنین(ع) نقل کردهکه فرمود: ای مردم ! خداوند توده و عموم مردم را به واسطه گناه عده ای عذاب نمی کند اگر که آنها در پنهانی و بدون اینکه مردم بفهمند مرتکب گناه شوند اما اگر آن گروه(گناهکاران) آشکارا عمل زشت را انجام دهند و توده مردم بر آنان عیب نگیرند و آنان را سرزنش نکنند هر دو گروه مستحق عقوبت از جانب خدا می شوند.
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
وسائل الشیعه ج 2 ص 531
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►
◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄◄►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►►