و اما اينكه فرموده است: (اي واي بر اسيري زنهاي كوفه) مقصود از آن, زنها و دختراني هستند كه به دست لشكريان سفياني دوم در نجف و كوفه اسير مي شوند, و آنها را بر وسائط نقليه سوار مي كنند و به محلي بنام ثويه (كه نام جائي در نزديكيهاي نجف اشرف است و در آنجا قبر كميل بن زياد نخعي, يكي از اصحاب خاص اميرالمؤمنين عليه السلام قرار دارد و نام فعلي آن حي الحسين است) مي برند, و پس از جرم و جنايت و آدمكشي, وقتي كه مي خواهند آنها را با اموال سرقت شده و به غارت رفته به عنوان غنائم جنگي حركت دهند و با خود همراه ببرند, بدون اينكه كوچكترين بي احترامي بدانها بشود ناگهان لشكريان خراساني و يا سپاهيان سيدحسني, از ايران فرا مي رسند و خود را به لشكريان سفياني مي رسانند و شبانه تمامي آنها را مي كشند و حتي يكنفر از آنها را زنده نمي گذارند و زنان را آزاد, و اموال غارت شده را از آنان شده را از آنان باز پس مي گيرند, و لذاست كه سلمان مي گويد المستفدون و يا المستقذون عشية